เมื่อทุกอย่างพร้อม คนก็ต้องพร้อมด้วยถูกไหม? บอกเลยว่าตื่นเต้นมากเว่อร์ เพราะจะได้ออกไปใช้ชีวิตในต่างประเทศเป็นครั้งแรก ฝันที่เป็นจริง!

พอถึงวันที่ต้องเดินทาง แป้งยังจำได้แม่น แบบว่าฉันพร้อม! อย่างไรนะเหรอ? คือแต่งตัวพร้อมเชิญอากาศหนาวอย่างดี ใส่เสื้อแขนยาว เลกกิ้ง รองเท้าผ้าใบ แต่..แต่ ระหว่างเดินทางไปสนามบินสุวรรณภูมินะเหรอ อื้อหือ! ร้อนมากกกก อกอีแป้นจะแตก

เมื่อล้อเครื่องบินแตะแผ่นดินจีน ประตูเครื่องบินเปิดออกต้อนรับนักเรียนไทยผู้มาตามล่าฝัน โอ๊ยยยยยย! นี่ตูใส่มาขนาดนี้แล้วยังไม่พออีกเหรอ อุณหภูมิที่ 10 องศา ทำไมมันหนาวได้ขนาดนี้

ทั้งชีวิตยังไม่เคยได้สัมผัสอากาศที่อุณหภูมิต่ำกว่า 25 องศา บอกเลยเด็กใต้แบบโหม๋เราไม่ชินนิ!

หลังจากผ่านด่านตรวจคนเข้าเมืองและรับกระเป๋าสัมภาระแล้ว แป้งกับเพื่อนต้องผงะยิ่งกว่าเดิมเพราะอากาศภายนอกสนามบินไม่ได้หนาวเพียงอย่างเดียวแต่ลมแรงมาก ไม่รู้จะเรียกว่าลมหรือพายุดีเพราะพัดทีตัวแทบปลิว

แป้งและเพื่อนๆ เริ่มปากสั่น ฟันกระทบกันดังกึกๆ ถ้าคนไม่รู้คงนึกว่าพวกเราเผยอปากให้เซ็กซี่เย้ายวนชวนให้มอง ในที่สุดพวกเราต้องยืนกอดกันอย่างนั้นจนรถของมหาวิทยาลัยมารับ

เมื่อถึงหอพักและเก็บสัมภาระเรียบร้อยแล้ว คณะอาจารย์ก็พาพวกเราไปกินข้าว ขอบอกว่าอาหารเพียบ รสชาติก็ใช้ได้ กินเสร็จก็เดินท้าลมหนาวกลับมาหอพัก

พวกเราถูกจัดให้อยู่รวมกันห้องละ 4 คน โชคดีมากที่แป้งได้อยู่ห้องเดียวกับเพื่อนสนิท แต่พอรู้สึกตัว เอ๊ะ! ในห้องไม่มีอะไรให้พวกอิฉันเลย ความซวยบังเกิด! ต้องออกไปซื้อของอีกรอบ

ด้วยความบ้าบิ่น พวกเราใส่รองเท้าแตะออกไป เจอคนจีนมองตั้งแต่หัวจรดเท้า แบบว่า..เมิงไม่หนาวเหรอวะ! กลับถึงห้องพวกเราก็รีบจัดข้าวของและเข้านอนแบบหมดแรงกันไปตามๆ กัน

ขอบอกว่าสภาพอากาศหนาวและลมแรงทำอะไรพวกเราไม่ได้เพราะพวกเรายังยืนยันที่จะใส่รองเท้าแตะออกไปข้างนอกอยู่ดี

มีอยู่คืนหนึ่งพวกเราหิวมากเลยอยากออกไปหาอะไรกิน แต่หอพักกำลังจะปิดในอีกครึ่งชั่วโมง ด้วยความหิวไม่เข้าใครออกใคร พวกเราตัดสินใจใส่อีแตะคู่ใจวิ่งฝ่าลมและอุณหภูมิ 10 องศา ในระยะทางไปกลับประมาณ 2 กิโลเมตร

อากาศที่ว่าหนาวกลายเป็นร้อนไปในพริบตา ลงทุนวิ่งขนาดนี้ไม่ใช่ว่าเห็นแก่กิน แต่ถ้ากลับมาไม่ทันเวลาหอพักปิด พวกเรา 3 ซ่า ได้นอนท้าลมหนาวอยู่ข้างนอกจนเช้าชัวร์

บอกตัวเองเบาๆ ว่าถือเป็นวิธีปรับตัวให้ชินกับสภาพอากาศท้องถิ่นอย่างรวดเร็ว ฮ่าๆๆ (อันนี้ไม่ขอแนะนำนะคะเพราะเพื่อนๆ อาจจะไม่สบายได้)

มาช่วงหลังๆ พวกเราก็เริ่มปรับตัวได้และถือว่าปรับได้อย่างรวดเร็ว แป้งรู้สึกชอบอากาศที่นี่มาก เย็นสบายไม่เหนียวเหนอะหนะ หรือถ้าวันไหนที่อากาศหนาวเกินไป

แป้งจะแก้หนาวด้วยการกินบะหมี่ร้อนๆ แล้วซดน้ำซุปให้หมดชาม หายหนาวแล้วยังช่วยให้อิ่มท้อง และพร้อมเรียน!